Kwarantanna to ciężkie wyzwanie dla ekstrawertyków, którzy potrzebują ludzi, ale też dla członków załóg lotniczych, którzy kompletnie nie umieją się odnaleźć w dziwnych realiach bez grafiku lotów i budzika nastawionego na 3:00 rano…
Kwarantanna to ciężkie wyzwanie dla ekstrawertyków, którzy potrzebują ludzi, ale też dla członków załóg lotniczych, którzy kompletnie nie umieją się odnaleźć w dziwnych realiach bez grafiku lotów i budzika nastawionego na 3:00 rano…
Mundur budzi różne emocje. Respekt, ciekawość, czasem uległość wobec tych, którzy je noszą. Może być wizytówką, zbroją, znakiem rozpoznawczym lub supermodnym dziełem projektanta.
Podobno, gdy wychodzisz z domu i na wszelki wypadek zabierasz ze sobą paszport, to wygrałeś życie.
Wodecki śpiewał, że uśmiech stewardesy mieszka w niebie i jest cudownym lekiem na całe zło. Pacific Southwest Airlines malowały kiedyś dzioby swoich samolotów w szerokie uśmiechy i reklamowały się hasłem ‘Our smiles aren’t just painted on’. Od zawsze w lotnictwie uśmiech stewardesy miał być gwarancją, że lot upłynie w klimacie z reklamy ptasiego mleczka.
Życie załogi nie jest łatwe. Eat, Sleep, Fly, Repeat. Lotniczy lifestyle rządzi się swoimi prawami i stale dostarcza nowych niespodzianek. Są jednak specyficzne momenty naszej pracy, które zrozumie tylko członek załogi. Bo łączy nas nie tylko znajomość kodów lotnisk, podobne procedury i tysiące wylatanych mil, ale też przypały, których jesteśmy świadkiem lub… głównym bohaterem.
Czy do lotnictwa trafiają sami pasjonaci latania? Jak w każdym zawodzie, są tu ludzie z przypadku, z rozsądku, z potrzeby zmiany. Ale tylko tu trafia się po obejrzeniu “View from the Top”. 😉
Te historie wydarzyły się naprawdę. Na pokładzie samolotu, w trakcie codziennej pracy w chmurach. Bo jeśli spytasz stewarda lub stewardesę, co jest najtrudniejsze w ich pracy, to prędzej czy później każdy powie, że ludzie. To właśnie pasażerowie nie przestają nas zaskakiwać, wkurzać, rozbrajać i zadręczać tysiącem dziwnych pytań, na które odpowiedzi nie umiemy znaleźć nawet 11 km nad ziemią. Ale może kiedyś?
Czy jedzenie smakuje inaczej w zależności od wysokości na jakiej przebywamy? Jak warunki panujące w samolocie wpływają na smak jedzenia i picia? I czy w chmurach da się doświadczyć kulinarnego odlotu?
Chciałabym napisać, że po kilku latach pracy na pokładzie samolotu, jestem anielsko cierpliwa i bardzo wyrozumiała. Niestety. Ale za to praca z ludźmi, która jest nie lada wyzwaniem, pozwoliła mi opanować sztukę przetrwania w czasie licznych turbulencji. I nie mam tu na myśli burzliwej pogody.
W lotnictwie pasażer to po prostu PAX. Zdrobniale: paksik. W mowie codziennej: „Dziś na locie mamy 180 paxów.” W kuluarach: „O niee, idą paxy…”
